کتاب پیشرو به مطالعه عملکرد سیستم هنر، که اکنون در شرایطی پیش بینی ناپذیری به سر می برد، از دیدگاه نیکلاس لومان که از جزعی نگری، وابستگی فکری، مطلق انگاری و تحویل گرایی اجتناب کرده است می پردازد. مجموعه حاضر که در پنج فصل تدوین شده ضمن بررسی مفاهیم محوری نظریه سیستم های اجتماعی و مطالعه عملکرد و توانایی آن ها، تاریخ هنر و عوامل موثر بر کارکرد اجتماعی آن را مورد بحث قرار می دهد و به زیبایی شناسی سیستمی و نقد نظریات برخی صاحب نظران این حوزه می پردازد.
به اعتقاد لومان، هنر نوعی سیستم اجتماعی است؛ که به مثابه مفهومی کلی و همین طور سیستمی جدا از جامعه و انسان و دارای ماهیتی منحصر به فرد است. نظریه او چیزی فراتر از تبیین ماهیت هنر از دیدگاهی صرفا فلسفی است. این نظریه از راه بررسی ارتباط، استقلال، انتخاب و سرانجام کارکرد به تعریفی متفاوت از هنر می رسد…
هنر به مثابه سیستمی اجتماعی واجد موجودیتی مستقل و اجتماعی است، سیستمی اتوپوئیتیک و خود–ارجاع که بسته عمل می کند. با اتصال نظریه سیستم ها به نظریه تطور و با تشدید پیچیدگی در روند تطور سیستم هنر، تمام انواع فرم های هنری که برخی محدودیت های فرمی را مشخص می سازند؛ از قبیل، سبک های نو در هنرهای تجسمی و نوآوری های موسیقیایی و ادبی به خودباز تولیدی هنر نسبت داده می شوند. در حقیقت، این فرم ها کاملا خود–ارجاع ایجاد و با مراتبی از مشاهده شناسایی شده اند.
دسته بندی موضوعی | موضوع فرعی |
علوم انسانی |
فلسفه
|